जसलाई तिमी नेता मान्छौं र भगवान ठान्छौ,

उसमा त म मान्छेको पूर्ण स्वरूप पनि देख्दिन ।

तिमी भन्छौं– भजन रचना गर उनका पक्षमा,

म त तिनका निम्ति कपुरी ‘क’ पनि लेख्दिन ।

म चाहन्छु –हाम्रा डाँडापाखामा –

झुलून केवलकार,

अनि जमिनमुनि रेल सवार ।

पुगुन् नेपाली उत्पादन विश्वभर,

झुम्मियून विद्यार्थी संसारभरका–

नेपाली विश्वविद्यालयहरुमा

म त देख्छु यस्तो सपना निरन्तर ।

तिमी आफ्नो भगवान् – भक्तिलाई सर्वस्व मान्छौं

भजन गाओस् यसले पनि – भन्ने ठान्छौं ।

म देख्छु भविष्यको सपना,

र गर्छु निरन्तर समृद्धिको कल्पना,

घरिघरि देखियो भने सपना,

तब मात्र पुरा हुन्छ मित्र !

समृद्धिको कामना ।

तिमी–हामीले सपना देख्दै गरे –

तिम्रा छोराहरु जाग्लान्,

मेरा छोरीहरु जाग्लान्,

तिमिले र मैले देखेका सपनाहरू,

साकार पार्न तर्फ लाग्लान् ।

तब पो बन्ला त देश समृद्ध,

अनि कसले हामीलाई,

तिमी र मलाई

मेरो चाकरी गर– भन्छ ?

एक पटक सोच त मित्र !

कल्पना : भूमिदत्त पौडेल, सम्पादनः वासुदेव  ढुंगेल, प्रेरणाः कृष्ण मुरारी गौतम (चट्याङ मास्टर)